Pod koniec lat 40-tych zaczęła szerzyć się w powojennej Polsce epidemia choroby Heinego-Medina. W związku z tym, istniejące od końca XIX wieku w Goczałkowicach dotychczasowe prewentorium, zmienione zostało na sanatorium dla dzieci po tej ciężkiej chorobie. Placówkę tę zorganizował w 1951 r. prof. Wiktor Dega z Poznania. 15 października personel składający się z zakonnic został zwolniony, a w ich miejsce zatrudniono pielęgniarki, które przybyły z Warszawy.Lekarzem prowadzącym leczenie był Paweł Gąssowski. Pierwsze dzieci, pochodzące z całej Polski, zostały przyjęte do Sanatorium 25 października 1951 r.
Zakład zapełnił się całkowicie w styczniu 1952 r. W tym samym roku, z inicjatywy zarówno lekarza, dyrektora jak i wizytatora szkolnictwa , przy pomocy kierownika szkoły goczałkowickiej Janusza Bernharda, zorganizowano szkołę , której pierwszym kierownikiem została Gertruda Stolorz.
Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej- Wydział Oświaty w Katowicach pismem z dnia 27 grudnia 1951 r. (nr XIII. 3/15/51-R.Kotl.) dotyczącym otwarcia Państwowej Szkoły Ogólnokształcącej stopnia podstawowego, zarządziło z dniem 1 stycznia 1952 r. otwarcie szkoły na terenie sanatorium. Pierwsze lekcje rozpoczęły się dnia 15 stycznia 1952 r. i prowadzone były w godzinach popołudniowych, czyli po zabiegach leczniczych. Ze względu na zbyt małą kadrę nauczycieli zajęcia odbywały się w klasach łączonych. Sale dziecięce pełniły wszelakie funkcje, zależnie od pory dnia były sypialniami, pokojami zabiegowymi, jadalnią, salą zabaw, klasą lekcyjną i umywalnią. Największą niedogodnością budynku był brak windy, a wśród chorych przeważały dzieci niechodzące. Pielęgniarki, nauczycielki, salowe, czasem i personel kuchenny, pełnili funkcje noszowych. Szkoła prowadziła jedynie przedmioty ogólnokształcące. Gimnastykę leczniczą i zajęcia plastyczno – techniczne wprowadzono w 1954 roku, w ramach terapii zajęciowej. Zajęcia tego typu odbywały się w godzinach popołudniowych, w czasie wolnym od zajęć lekcyjnych. W pierwszych dwóch latach wyposażono placówkę w większość podstawowych i niezbędnych pomocy naukowych.
W 1968 r. w oparciu o stare mury rozpoczęto budowę nowego budynku, który w 1972 r. został oddany do użytku jako Sanatorium Rehabilitacyjne dla Dzieci i Młodzieży.

Obecnie po ponad 60 latach placówka zmieniła profil leczenia, jednak w dalszym ciągu zajmuje się usprawnianiem dzieci i młodzieży ze schorzeniami narządu ruchu. Również szkoła, najogólniej mówiąc, istnieje już ponad pół wieku w prawie nie zmienionej formie. Uczęszczają do niej uczniowie szkoły podstawowej, gimnazjum i od 2013 roku liceum ogólnokształcącego.

Ponieważ, ze względu na swoją specyfikę, szkoła jak zakłada szkolny program wychowawczy, wspomaga proces rehabilitacji, zajęcia w przeważającej części, mają charakter terapeutyczny. Z  tego względu usprawniają min. manualnie. Efektem tego są liczne nagrody w konkursach plastycznych. Dzieci chętnie uczestniczą w tego typu pracach zarówno na zajęciach wychowawczych jak i na kółku plastycznym. Swoistą tradycją szkoły są również kiermasze świąteczne prezentujące prace dzieci i wychowawców. Oferta edukacyjna szkoły to również zajęcia specjalistyczne z logopedą, psychologiem i pedagogiem szkolnym.

Uczniów naszej szkoły obowiązuje zarówno regulamin pobytu, jak i katalog praw  i obowiązków ucznia oraz prawa pacjenta.